Хэд хоног...

Найзынхаа буянаар Бээжинд хэд хоноод ирлээ. Гаднаас ирээд яг жил орчим болоод гадагшаа явж байгаа минь энэ.

Хэдхэн зураг дарсаан... Тэгээд л нөгөө Улаанбаатартайгаа харьцуулна шүү дээ... 1 сая хүнтэй Улаанбаатараа 30 сая хүнтэй Бээжинтэй харьцуулаад л... Нарийн харьцуулж яаж болохов гэхдээ нийслэл хот гэсэн утгаар нь...Утаа нь манайхыг бодвол бага ч гэсэн химийн найрлага талаасаа манайхаас их байхаа... Сониноос: метро, автобус, такси, даргын машин, хувийн машин, тусгай дугаартай машин гээд л суугаагүй унаа алга. Бүгдэд нь ч сууж үзлээ...

Тэнд цэвэрхэн юм: Автобус, такси нь хүртэл цэвэрхэн юм....
Тэнд гэрэлтэй юм: Улаанбаатарт өчигдөр мартын 8 тэмдэглээд замын хажуугийн гэрлээ асаахаа мартсан байхаа. Түнэр харанхуйд л ирж буй мэт сэтгэгдэл төрсөн...
Тэнд хүмүүжилтэй юм: Согтуу хүн хараагүй хэд хоносон юмсан уг нь. Онгоцны буудлаас гэртээ хүргүүлэх хүртэл замд л манайхан үнэн аймшигтай харагдаж байна билээ. Ялангуяа Монгол хүүхнүүд чинь аймаар гэдгийг батлаад өгч буй мэт.

Онгоцонд суухдаа манайхан үнэн шог юмаа... Монголын нислэгийн үед л том оврын болон хүнд гар ачаануудын талаар анхааруулга хэлдэг байх. Ичмээр ч юм шиг... Мөнгөгүйн зовлонг ойлгож байна л даа... гэхдээ л ичмээр... Гараараа дүүрэн архи тамхи атгачихсан, тэгээд дээр нь том том гар цүнх... Нэг л юм хэлээд байгаа биз...

Бээжинг магтахдаа биш байгаа байдлыг л бичлээ шүү дээ...